Jestem Tunrida biała
Nad brzegiem rzeki
Szepczę zaklęcia
Przywołuję cię wyciem
Mów do mnie Finka
O zimnym sercu�
Skórze miękkiej
Jak skalny mech
Uciekaj przede mną
Na drugą stronę
By różnica w czasie
Nie pozwoliła nam zasnąć
Za chałupą w dali
ściana lasu
od zawsze cisza
po łące się ścieli
mgły przytulone
nad stawem
ptak zamilkł
tylko komar
natrętny brzęczy
barwy poszarzały
ściemnia się
jak spojrzeć
duże kopice siana
wyniosłe do nieba
i tylko pogłos
od wsi
ni stąd ni zowąd
pies zawył
na śmierć mówią
wszystko po sobie
rytmem odwiecznym
poranki i zmierzchy
nie bardzo-rozumiesz-
© Copyright 2006 Łęczyńskie Stowarzyszenie Twórców Kultury i Sztuki PLAMA. All rights reserved. Obrazy i zdjęcia są objęte prawem autorskim, kopiowanie i rozpowszechnianie bez wyraźnej zgody autorów surowo zabronione.